Reis naar Surat Tani
Blijf op de hoogte en volg Ilona
13 Augustus 2017 | Thailand, Ban Bang Thong
12 augustus
Carice heeft er nu ook koorts bij gekregen. Niet tof. Ik schiet zelf accuut in de stress al laat ik dat natuurlijk niet aan Carice merken. Ik ben meteen bang voor knokkelkoorts en andere enge ziektes hier.
Jethro neemt het wat luchtiger op, gelukkig. Ik weet ook wel dat Carice haar lampje uitgast bij teveel indrukken. Heel goed mogelijk dat dat nu aan de hand is.
's Avonds stijgt de koorts en nemen we toch het zekere voor het onzekere en bezoeken weer het ziekenhuis met haar. Liefst nu omdat we morgenochtend (7.15) vliegen naar Surat Thani en meteen richting jungle gaan.
De arts geeft andere stevigere medicatie mee voor haar oor en pijnstillers. Vliegen mag van de dokter. Dan gaan we ervoor. Na een korte nachtrust staan we om 5.00u op. Alles verloopt prima, dwz we halen het vliegtuig. Carice pakt nog wat uurtjes rust en/of slaap in het vliegtuig en in de minivan. De accommodatie is weer top. Toch kan ik er niet erg van genieten, omdat Carice zich nog steeds zo beroerd voelt. Ze heeft inmiddels ook diaree. Dus eerst wat ORS erin krijgen, dacht ik. Bovendien moest ze haar medicijnen nog slikken. Alles kwam er weer uit :-(
Inmiddels heeft ze geslapen, banaantje gegeten, medicijnen geslikt, even gezwommen (oren natuurlijk boven water) en nu ligt ze weer te slapen.
Het middagprogramma: kanoën, moet ze aan haar neus voorbij laten gaan. Julian en Jethro gaan samen en ik blijf bij Carice. Julian wil eigenlijk niet bij zijn hengeltje weg, uiteindelijk is hij blij dat hij toch wél is meegegaan kanoën.
14 augustus
Carice oogt wat opgeknapt, en de koorts is gezakt, maar na het ontbijt komt toch (bij het slikken van de medicatie wat haar slecht afgaat) alles er weer uit.
Wederom een dagje thuis en geen jungletocht voor haar. Ze kijkt filmpjes, we kaarten wat (pesten) en ze doet af en toe een oogje dicht. Ze is verdrietig en zegt: "mamma, ik denk dat ik niet goed bij dit land pas". Ze wil naar huis. Ik begrijp het, maar hoop dat ze snel opknapt zodat ze het laatste gedeelte bij de eilanden nog wat kan genieten en snorkelen? (Accommodatie trouwens geboekt op Koh Tao).
Ik laat haar de foto's van de reis tot nu toe zien en gelukkig zie ik haar lachen om de toffe dingen die we hier hebben meegemaakt tot nu toe.
Op deze plek hebben we alleen boven bij de receptie wifi en morgen reizen we door naar een plek zonder wifi (volgens mij) dus het zou zomaar kunnen dat het weer een paar dagen stil is. Als er toch internet is, hou ik jullie op de hoogte
Carice heeft er nu ook koorts bij gekregen. Niet tof. Ik schiet zelf accuut in de stress al laat ik dat natuurlijk niet aan Carice merken. Ik ben meteen bang voor knokkelkoorts en andere enge ziektes hier.
Jethro neemt het wat luchtiger op, gelukkig. Ik weet ook wel dat Carice haar lampje uitgast bij teveel indrukken. Heel goed mogelijk dat dat nu aan de hand is.
's Avonds stijgt de koorts en nemen we toch het zekere voor het onzekere en bezoeken weer het ziekenhuis met haar. Liefst nu omdat we morgenochtend (7.15) vliegen naar Surat Thani en meteen richting jungle gaan.
De arts geeft andere stevigere medicatie mee voor haar oor en pijnstillers. Vliegen mag van de dokter. Dan gaan we ervoor. Na een korte nachtrust staan we om 5.00u op. Alles verloopt prima, dwz we halen het vliegtuig. Carice pakt nog wat uurtjes rust en/of slaap in het vliegtuig en in de minivan. De accommodatie is weer top. Toch kan ik er niet erg van genieten, omdat Carice zich nog steeds zo beroerd voelt. Ze heeft inmiddels ook diaree. Dus eerst wat ORS erin krijgen, dacht ik. Bovendien moest ze haar medicijnen nog slikken. Alles kwam er weer uit :-(
Inmiddels heeft ze geslapen, banaantje gegeten, medicijnen geslikt, even gezwommen (oren natuurlijk boven water) en nu ligt ze weer te slapen.
Het middagprogramma: kanoën, moet ze aan haar neus voorbij laten gaan. Julian en Jethro gaan samen en ik blijf bij Carice. Julian wil eigenlijk niet bij zijn hengeltje weg, uiteindelijk is hij blij dat hij toch wél is meegegaan kanoën.
14 augustus
Carice oogt wat opgeknapt, en de koorts is gezakt, maar na het ontbijt komt toch (bij het slikken van de medicatie wat haar slecht afgaat) alles er weer uit.
Wederom een dagje thuis en geen jungletocht voor haar. Ze kijkt filmpjes, we kaarten wat (pesten) en ze doet af en toe een oogje dicht. Ze is verdrietig en zegt: "mamma, ik denk dat ik niet goed bij dit land pas". Ze wil naar huis. Ik begrijp het, maar hoop dat ze snel opknapt zodat ze het laatste gedeelte bij de eilanden nog wat kan genieten en snorkelen? (Accommodatie trouwens geboekt op Koh Tao).
Ik laat haar de foto's van de reis tot nu toe zien en gelukkig zie ik haar lachen om de toffe dingen die we hier hebben meegemaakt tot nu toe.
Op deze plek hebben we alleen boven bij de receptie wifi en morgen reizen we door naar een plek zonder wifi (volgens mij) dus het zou zomaar kunnen dat het weer een paar dagen stil is. Als er toch internet is, hou ik jullie op de hoogte
-
14 Augustus 2017 - 08:10
Julia Roijen :
Lieve Carice,
Heel veel sterkte. We denken aan je.
Liefs opa en oma -
14 Augustus 2017 - 09:30
Wim En Willy :
Lieve Carice,
Wij hopen dat je snel weer opknapt en nog even kan genieten van de laatste dagen.
Liefs Opa en Oma -
16 Augustus 2017 - 12:48
Marcel En Henriette:
Lieve allemaal,
Wij hopen dat carice inmiddels is opgeknapt en dat jullie van deze fantastische reis verder kunnen genieten.
liefs Nonno en Nonna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
