9 t/m 11 augustus

9 augustus
We worden inderdaad goed op tijd wakker mbv de hanen in de nabije omgeving. Ik heb in een deuk gelegen om de geluiden die zij maken uitgaande van mijn referentiekader van een Nederlandse haan. Hier leek het steeds alsof Thaise haan aan het einde van zijn kukelu gewurgd werd. Goedemorgen dus.
Tijdens het ontbijt kwamen de plaatselijke kinderen een mand neerzetten, al snel begrepen we wat het was. Uiteindelijk kwamen de moeders alles uit de mandjes uitstallen op hun kleedjes en hadden ze een marktje opgezet. Carice met name was uitermate verrukt dat ze speciaal voor ons en alleen voor ons een marktje hadden opgebouwd. Aan ons de schone taak om dan natuurlijk wat souveniertjes te kopen. Dat is gelukt :-)
Ik ga natuurlijk niet verklappen wat we hebben gekocht, want ook voor sommige van de lezers zit er iets bij.
Afscheid genomen van het gezin en Nen en weer aan de wandel.
Dit keer een wandeling van zo'n anderhalf uur. Een andere route dan op de heenweg. Mooie uitzichten. Carice had het erg zwaar. Moe, heet, oorpijn en dan bergop moeten...we sleepten haar er doorheen. Uiteindelijk ging ze samen met Julian met zijn nieuwe katapult spelen (om de beurt schieten) en dat leidde wat af.
Op de terugweg naar het hotel zijn we na de lunch (waar ik mijn kapotte puma schoenen heb achtergelaten) nog langs een orchid-garden. We vonden er niet zoveel aan, behalve dat er ook een vlindertuin was :-)
Home Sweet Karenthip Village. We kregen onze oude kamer weer. Dat was niet zeker want we hadden moeten uitchecken voor dit uitstapje naar Palong Village. Carice bleef last van haar oortje houden en we beloofden haar een paar rustige dagen in Chiang Mai. Daarom voor het gemak ook hetzelfde hotel bijgeboekt, al is dit het minst beste hotel tot nu toe. (Dat uit zich voornamelijk in het wat karige ontbijtbuffet).
's Avonds gegeten bij Riverside.. Restaurant aan het water. Carice inmiddels een sinasprilletje gegeven.

10 augustus
Donderdag. Carice heeft nog steeds last van haar oor. De moeder van 'The Magnificent Seven' is huisarts en kijkt even in haar oor. Het blijkt een gehoorweg infectie. Ik had zelf al wat internetspeurwerk gedaan en meende te weten dat je met een middenoorontsteking niet mag vliegen. Met deze kan het wel. Carice vindt dat jammer want ze zou liever nog eens met de nachttrein gaan.
De huisarts-moeder geeft ons door wat we even bij de apotheek moeten ophalen. Dus Carice en ik gaan na het ontbijt op weg naar de apotheek, terwijl de mannen samen gaan 'shoppen' in Chinatown.
De apothekersassistente was uiterst vriendelijk maar verwees ons wel door naar 'het ziekenhuis', een private hospital 10 minuten verderop. Carice lichtelijk in paniek.
Meteen doorgepakt en na een uurtje of anderhalf stonden we 1450 Bath lichter en wat medicijnen rijker weer buiten.
Carice is volledig in beslag genomen door haar oorontsteking en de ervaring in het ziekenhuis. Nu thuis ff rusten en op doktersadvies voorlopig niet zwemmen!
De mannen zijn nog niet thuis als wij aankomen.
Als ze thuiskomen hebben ze een zakmes gekocht en een hengeltje waarmee ze in de Ping (rivier) gevist hebben.
's Avonds wilden we makkelijk westers eten om de hoek, maar tot drie keer toe, serveerden ze het westerse eten op de kaart die avond niet? Toen met een tuktuk naar de Night bazaar. Allemaal gezellige food-kraampjes:-) Ik heb heerlijk gegeten, de kinderen hadden niet zo'n honger, Jethro ook niet. Ze hebben iets uit de supermarkt gegeten.

11 augustus
We zouden vandaag door de taxi-chauffeur opgehaald worden, maar het zip-linen (wat we wilden gaan doen) was incl. vervoer heen en terug, dus we hebben hem afgezegd.
We werden pas om 13.30 opgehaald, dus had ik de ochtend de tijd om even alleen Chiang Mai in te gaan, zonder kinderen die altijd iets willen. Heerlijk rustig even voor mezelf gewinkeld.
Na mijn thuiskomst ging Jethro nog naar het winkeltje waar hij zijn ultieme nieuwe horloge had gevonden (seiko 5 sport automatic map meter met oranje wijzerplaat uit 2010) om te onderhandelen.
Teleurgesteld kwam hij thuis, want de onderhandelingen waren geslaagd, maar vervolgens ontdekte de verkoper een klein defect aan een knopje. Met echt wel een beetje pijn aan zijn hart besloot hij het horloge te laten liggen.
Middag geziplined, dus dat betekent zowel fysieke als mentale uitdaging voor ons allemaal.
Potje pesten 's avonds met een chipje erbij en de dag is alweer voorbij.